Administratie door diefstal verloren is voor rekening en risico van stoeterij
De Belastingdienst heeft naar aanleiding van een boekenonderzoek bij een stoeterij de op aangifte afgetrokken btw (de voorbelasting) gedeeltelijk gecorrigeerd door de per saldo ontvangen btw na te heffen.
De stoeterij stelt bij de rechtbank dat sprake is van overmacht omdat zijn administratie is gestolen. Belanghebbende heeft zelf de keuze gemaakt om de gehele administratie in een aktetas in een auto achter te laten. Dat de administratie door diefstal verloren is gegaan, dient in dat geval volgens de rechtbank voor rekening en risico van belanghebbende te blijven. Dat geldt ook voor het gegeven dat de stoeterij niet beschikt over een back-up of andere kopieën van de administratie. Van overmacht is daarom geen sprake.
De Belastingdienst mag gebruik maken van bewijsvermoedens, maar die vermoedens moeten wel redelijkerwijs voortvloeien uit de aanwezige bewijsmiddelen (ECLI:NL:HR:2011:BN6350). Daarvan is in dit geval volgens de rechtbank geen sprake omdat het bewijsvermoeden slechts is gebaseerd op het onvermogen van belanghebbende om nadere informatie te verstrekken. Dat de stoeterij om hem moverende redenen niet kan of wil verklaren over zijn leveranciers, kan niet worden aangemerkt als een bewijsmiddel. Het niet kunnen overleggen van administratie en het niet kunnen verstrekken van nadere informatie zijn verder op zich zelf geen beboetbare feiten. De Belastingdienst is dan ook niet geslaagd in de op hem rustende bewijslast dat het aan opzet of grove schuld van belanghebbende is te wijten dat op aangifte te weinig btw is voldaan. De boetebeschikking kan daarom niet in stand blijven.
- Instantie
- Rechtbank Den Haag
- Datum uitspraak
- 12-12-2019
- Datum publicatie
- 06-02-2020
- Zaaknummer
- SGR 19/277
- Rechtsgebieden
- Belastingrecht
- Bijzondere kenmerken
- Eerste aanleg – enkelvoudig
- Inhoudsindicatie
-
Verweerder heeft naar aanleiding van een boekenonderzoek de in de jaren 2013 tot en met 2017 op aangifte afgetrokken omzetbelasting gedeeltelijk gecorrigeerd door de per saldo ontvangen omzetbelasting na te heffen. Eiser stelt dat sprake is geweest van overmacht omdat zijn administratie uit zijn auto is gestolen. De rechtbank is van oordeel dat geen sprake is van overmacht. Dat de administratie door diefstal verloren is gegaan, dient voor rekening en risico van eiser te blijven. Dat geldt ook voor het gegeven dat eiser niet beschikt over een back-up of andere kopieën van de administratie. Voor het opleggen van de boete heeft verweerder gebruik gemaakt van bewijsvermoedens. Op zichzelf mag verweerder gebruik maken van bewijsvermoedens, maar die vermoedens moeten wel redelijkerwijs voortvloeien uit de aanwezige bewijsmiddelen (ECLI:NL:HR:2011:BN6350). Daarvan is in dit geval geen sprake omdat het bewijsvermoeden slechts is gebaseerd op het onvermogen van eiser om nadere informatie te verstrekken. De boetebeschikking kan daarom niet in stand blijven. Beroep gegrond voor zover dit ziet op de boetebeschikking, voor het overige ongegrond
- Vindplaatsen
- Rechtspraak.nl
Viditax (FutD), 06-02-2020 - Verrijkte uitspraak
Uitspraak
Rechtbank DEN HAAG
Team belastingrecht
zaaknummer: SGR 19/277
proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de enkelvoudige kamer van
12 december 2019 in de zaak tussen
[eiser] , wonende te [woonplaats] , eiser,
en
de inspecteur van de Belastingdienst, verweerder.
De bestreden uitspraak op bezwaar
De uitspraak van verweerder van 1 december 2018 op het bezwaar van eiser tegen de aan eiser voor het tijdvak 1 januari 2013 tot en met 31 december 2017 opgelegde naheffingsaanslag omzetbelasting en de daarbij opgelegde boete- en rentebeschikking.
Zitting
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 28 november 2019. Eiser is verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door [A] en [B] .
Beslissing
De rechtbank:
– verklaart het beroep gegrond voor dit ziet op de boetebeschikking;
– verklaart het beroep voor het overige ongegrond;
– vernietigt de uitspraak op bezwaar voor zover deze ziet op de boetebeschikking;
– vernietigt de boetebeschikking en bepaalt dat deze uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde gedeelte van de uitspraak op bezwaar;
– draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 174 aan eiser te vergoeden.
Overwegingen
1. Eiser drijft in de onderhavige jaren een stoeterij in de vorm van een eenmanszaak en is als zodanig ondernemer in de zin van artikel 7, eerste lid, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (de Wet). Verweerder heeft naar aanleiding van een boekenonderzoek de in de onderhavige jaren op aangifte afgetrokken omzetbelasting (de voorbelasting) gedeeltelijk gecorrigeerd door de per saldo ontvangen omzetbelasting na te heffen.
2. Op grond van artikel 15, eerste lid, van de Wet kan de ondernemer de omzetbelasting die aan hem ter zake van de levering van goederen of diensten in rekening is gebracht onder voorwaarden in aftrek brengen. De bewijslast dat en in hoeverre recht bestaat op aftrek van voorbelasting, rust op de ondernemer. Eiser heeft daartoe geen stukken overgelegd en is dan ook niet in zijn bewijslast geslaagd. Verweerder heeft daarom terecht de bedragen aan voorbelasting gecorrigeerd.
3. Eisers stelling dat sprake is geweest van overmacht omdat zijn administratie is gestolen, kan hem niet baten. Eiser heeft zelf de keuze gemaakt om zijn gehele administratie over de onderhavig jaren in een aktetas in zijn auto achter te laten. Dat de administratie door diefstal verloren is gegaan, dient in dat geval voor rekening en risico van eiser te blijven. Dat geldt ook voor het gegeven dat eiser niet beschikt over een back-up of andere kopieën van de administratie. Van overmacht is daarom geen sprake.
4. Op grond van artikel 67f, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (Awr) kan de inspecteur een boete opleggen van ten hoogste 100 percent indien het aan opzet of grove schuld van de belastingplichtige is te wijten dat de belasting die op aangifte moet worden voldaan niet of niet tijdig is betaald. Op verweerder rust de bewijslast dat het beboetbare feit zich heeft voorgedaan. Uit wat hiervoor is overwogen, volgt dat eiser onvoldoende bewijs heeft geleverd voor de door hem op aangifte in aftrek gebrachte voorbelasting waardoor te weinig omzetbelasting op aangifte is voldaan. Ter onderbouwing van zijn stelling dat dit te wijten is aan opzet dan wel grove schuld van eiser heeft verweerder ter zitting gesteld dat het niet door eiser kunnen overleggen van stukken ter onderbouwing van de afgetrokken voorbelasting en het feit dat eiser geen namen kan verstrekken van zijn leveranciers, bij hem het vermoeden heeft doen ontstaan dat ook ten tijde van het doen van aangifte de stukken niet aanwezig waren omdat de kosten niet zijn gemaakt.
5. Op zichzelf mag verweerder gebruik maken van bewijsvermoedens, maar die vermoedens moeten wel redelijkerwijs voortvloeien uit de aanwezige bewijsmiddelen (ECLI:NL:HR:2011:BN6350). Daarvan is in dit geval geen sprake omdat het bewijsvermoeden slechts is gebaseerd op het onvermogen van eiser om nadere informatie te verstrekken. Dat eiser om hem moverende redenen niet kan of wil verklaren over zijn leveranciers, kan niet worden aangemerkt als een bewijsmiddel. Het niet kunnen overleggen van administratie en het niet kunnen verstrekken van nadere informatie zijn verder op zich zelf geen beboetbare feiten in de zin van artikel 67f, eerste lid, van de Awr. Verweerder is dan ook niet geslaagd in de op hem rustende bewijslast dat het aan opzet of grove schuld van eiser is te wijten dat op aangifte te weinig belasting is voldaan. De boetebeschikking kan daarom niet in stand blijven.
6. Eiser heeft geen afzonderlijke beroepsgronden aangevoerd die verband houden met belastingrente. Dat in strijd met enige regel van geschreven of ongeschreven recht rente in rekening is gebracht, is gesteld noch gebleken.
7. Gelet op wat hiervoor is overwogen, is het beroep voor wat betreft de boetebeschikking gegrond verklaard en voor het overige ongegrond.
Proceskosten
8. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding. Er zijn geen voor vergoeding in aanmerking komende proceskosten.
Deze uitspraak is gedaan door mr. G.J. Ebbeling, rechter, in aanwezigheid van mr. J. Roodhorst, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 12 december 2019.
griffier rechter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na verzending hoger beroep instellen bij het gerechtshof Den Haag (team belastingrecht), Postbus 20302,
2500 EH Den Haag.