Gevangenisstraf van 3 jaar voor BTW-fraude en verstrekken valse bescheiden aan Belastingdienst

Standpunt verdediging

Aangevoerd is dat de officier van justitie niet-ontvankelijk in de vervolging moet worden verklaard. De Belastingdienst had de verdachte aansprakelijk moeten stellen, omdat de Belastingdienst al aan het invorderen is bij de verdachte, aldus de raadsvrouw.

Beoordeling

Op de terechtzitting is aan de orde gekomen dat de Belastingdienst verschuldigde inkomstenbelasting aan het invorderen is bij de verdachte. Het feit dat de Belastingdienst verschuldigde, nog niet betaalde belasting aan het invorderen is bij de verdachte, staat een strafrechtelijke vervolging niet in de weg.

Voor zover het verweer van de verdediging zo moet worden begrepen dat zij een beroep doet op het ‘una via beginsel’, gaat ook dat verweer niet op. Het ‘una via beginsel’ houdt, kort gezegd, in dat geen strafvervolging mag worden ingesteld, indien ter zake van hetzelfde feit aan de verdachte reeds een bestuurlijke boete is opgelegd. In deze zaak is geen bestuurlijke boete opgelegd aan de verdachte (overigens ook niet aan zijn bedrijf [naam bedrijf 1] , hierna ook: [naam bedrijf 1] ), zodat geen sprake is van schending van het ‘una via beginsel’.

Het verweer wordt verworpen.

Overige feiten en feiten en omstandigheden die tot niet-ontvankelijkverklaring van de officier van justitie zouden moeten leiden, zijn de rechtbank niet gebleken.

Conclusie

De officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging.

Vrijspraak van feit 2 primair (parketnr. 10/996716-17)

Met de officier van justitie en de verdediging is de rechtbank van oordeel dat het onder
2 primair (parketnr. 10/996716-17) ten laste gelegde niet wettig en overtuigend is bewezen, zodat de verdachte daarvan zonder nadere motivering zal worden vrijgesproken.

Bewezenverklaring van de feiten 1, 2 subsidiair en 3 (parketnr. 10/996716-17) en het primaire feit (parketnr. 10/993044-19)

Het onder 1, 2 subsidiair en 3 (parketnr. 10/996716-17) en het primair (parketnr. 10/993044-19) ten laste gelegde is door de verdachte bekend. Deze feiten zullen daarom zonder nadere bespreking bewezen worden verklaard.

Bewezenverklaring

In bijlage II heeft de rechtbank een opgave gedaan van wettige bewijsmiddelen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Met deze opgave wordt volstaan, nu de verdachte het bewezen verklaarde heeft bekend en nadien geen vrijspraak is bepleit. Op grond daarvan is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1, 2 subsidiair en 3 (parketnr. 10/996716-17) en het primair (parketnr. 10/993044-19) ten laste gelegde heeft begaan op die wijze dat:

Parketnummer 10/996716-17

1.

[naam bedrijf 1] in de periode van 1 april 2011 tot en met 1 mei 2013 in Nederland (in haar hoedanigheid van algemeen fiscaal vertegenwoordiger) meermalen [naam bedrijf 2] (gevestigd te Hong Kong met BTW-nummer [btw-nummer] ) heeft doen plegen het opzettelijk een bij de Belastingwet voorziene aangifte als bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten kwartaalaangiften omzetbelasting over de jaren 2011 en 2012 en het eerste kwartaal 2013, onjuist doen (DOC-050, 6 tot en met 14),

immers heeft [naam bedrijf 1] (in haar hoedanigheid van algemeen fiscaal vertegenwoordiger van [naam bedrijf 2] ) telkens opzettelijk in die digitale aangiften ten name van [naam bedrijf 2] een te laag bedrag aan belaste prestaties (rubriek 1a) en een te laag bedrag aan (af te dragen) omzetbelasting (AMB-013 en AMB-004, tabel 11, dossier p. 424) opgegeven, terwijl dat feit er toe strekte dat te weinig belasting werd geheven, aan welke verboden gedragingen hij, verdachte, feitelijk leiding

heeft gegeven;

2. subsidiair

[naam bedrijf 1] in de periode van 1 januari 2011 tot en met 31 mei 2013 in Nederland meermalen opzettelijk een hoeveelheid geld (tot een totaal van ongeveer 4,7 miljoen euro), dat toebehoorde aan [naam bedrijf 2] , en welke hoeveelheid geld [naam bedrijf 1] uit hoofde

van het beroep van algemeen fiscaal vertegenwoordiger van [naam bedrijf 2] onder zich had, wederrechtelijk zich heeft toegeëigend, aan welke verboden gedragingen hij, verdachte, feitelijk leiding heeft gegeven;

3.

[naam bedrijf 1] in de periode 1 februari 2015 tot en met 31 mei 2017 in Nederland als degene die ingevolge de Belastingwet verplicht was tot het voor raadpleging beschikbaar stellen van boeken en/of bescheiden en/of andere gegevensdragers of de inhoud daarvan, deze telkens in valse of vervalste vorm voor dit doel beschikbaar heeft gesteld, immers heeft [naam bedrijf 1]

op 25 februari 2015 rekeningafschriften op naam van [naam bedrijf 1] (betreffende de rekening-courant bij de Rabobank met nummer [bankrekeningnummer 1] ) (DOC-027-01, DOC-063, DOC-027-02 en DOC-064) enop 12 en 13 september 2016 digitale bestanden met Excel spreadsheets betrekking hebbende op de Nederlandse omzet/verkoopfacturen van [naam bedrijf 2] over de jaren 2011 en 2012 (DOC-004-D) enop 22 september 2016 de verkoopfacturen van [naam bedrijf 2] aan [naam bedrijf 3] . KG betreffende currentnummers [nummer 1] , [nummer 2] , [nummer 3] en [nummer 4] (DOC-014-01, 02, 03 en 04) enomstreeks 17 maart 2017 28 verkoopfacturen van [naam bedrijf 2] . aan [naam bedrijf 3] . KG (H14/1; DOC-037-D) enop 10 april 2017 3 enveloppen met verkoopfacturen van [naam bedrijf 2] . aan [naam bedrijf 3] . KG (H15/1 tot en met H15/4; DOC-042-01 tot en met 04) enin mei 2017 17 verkoopfacturen van [naam bedrijf 2] . aan [naam bedrijf 3] . KG (H15/5; DOC-044-D)

beschikbaar gesteld en verstrekt aan de controlerende belastingambtenaren ( [naam ambtenaar 1] en [naam ambtenaar 2] ) (nadat op 22 april 2014 de eindcontrole omzetbelasting van [naam bedrijf 2] was aangezegd aan de vennootschap als fiscaal vertegenwoordiger en de Belastingdienst in de tussenliggende periode van ruim twee jaren op de voet van de artikelen 47 en 48 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen en/of artikel 31a van de Uitvoeringsbeschikking omzetbelasting 1968 bij herhaling verzocht heeft om de administratie in te zien of beschikbaar te krijgen en om overlegging van spreadsheets en facturen en bankrekeningafschriften in samenhang met de omzetbelastingaangiften namens [naam bedrijf 2] ), bestaande die valsheid of vervalsing uit – zakelijk weergegeven:

de wijziging van de naam [naam ] in [naam bedrijf 2] op die rekeningafschriften of-de wijziging van verkoopomzet op de Excel spreadsheets of-de wijziging van factuurbedragen en in rekening gebrachte omzetbelasting op die verkoopfacturen,

terwijl dat feit er toe strekte dat te weinig belasting werd geheven, aan welke verboden gedragingen hij, verdachte, feitelijk leiding heeft gegeven;

Parketnummer 10/993044-19

primair

hij in de periode van 7 november 2017 tot en met 8 januari 2018 in Nederland, met het oogmerk om zich wederrechtelijk te bevoordelen door een of meer listige kunstgrepen en door een samenweefsel van verdichtsels, [naam bedrijf 4] heeft bewogen tot afgifte van een geldbedrag (van 50.000,- euro) door overmaking naar de bankrekening (met nummer [bankrekeningnummer 2] ) ten name van hem, verdachte, hebbende hij, verdachte, met voren omschreven oogmerk – zakelijk weergegeven – opzettelijk listiglijk en bedrieglijk in strijd met de waarheid via de website van [naam bedrijf 4] een

kredietaanvraag voor een persoonlijke lening (ter grootte van 50.000,- euro) ingediend en ter onderbouwing van deze aanvraag een (vals) pensioenoverzicht van mijnpensioenoverzicht.nl op naam van hem, verdachte, inhoudende een pensioen van 55.857,- euro per jaar (dossier p. 31) en een (vals) rekeningafschrift van rekeningnummer [bankrekeningnummer 2] , inhoudende een creditsaldo (van 9.012,29 euro op 30 november 2017) en een salarisbetaling van European Customs Clearan aan hem, verdachte, over de maand november (dossier p. 39 – 46) ingediend, waardoor [naam bedrijf 4] werd bewogen tot bovengenoemde afgifte.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet ook daarvan worden vrijgesproken.

Algemene overweging

De straf die aan de verdachte wordt opgelegd, is gegrond op de ernst van de feiten, de omstandigheden waaronder de feiten zijn begaan en de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Daarbij wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Feiten waarop de straf is gebaseerd

De verdachte heeft zich als feitelijk leidinggever van [naam bedrijf 1] gedurende twee jaren schuldig gemaakt aan omvangrijke BTW-fraude. Zijn bedrijf [naam bedrijf 1] was in die periode algemeen fiscaal vertegenwoordiger van een bedrijf uit Hong Kong. Uit dien hoofde diende [naam bedrijf 1] (in de persoon van de verdachte) in Nederland de aangiften omzetbelasting namens dat buitenlandse bedrijf in en betaalde [naam bedrijf 1] de van dat buitenlandse bedrijf ontvangen omzetbelasting aan de Belastingdienst. De verdachte heeft op de belastingaangiften een te laag bedrag aan omzet en omzetbelasting vermeld. Hij heeft een bedrag van ongeveer € 4.700.000,-, aan omzetbelasting dat hij van het buitenlandse bedrijf had ontvangen, niet aangegeven bij en dus ook niet afgedragen aan de Belastingdienst, maar in eigen zak gestoken. Om te voorkomen dat deze fraude en verduistering ontdekt zouden worden, heeft de verdachte diverse onderliggende stukken vervalst. Hij heeft onder meer factuurbedragen en in rekening gebrachte omzetbelasting op verkoopfacturen van het buitenlandse bedrijf gewijzigd en bankrekeningafschriften van [naam bedrijf 1] aangepast om de onjuiste belastingaangiften ‘kloppend’ te maken. De vervalste bescheiden heeft hij aan de controlerende ambtenaren van de Belastingdienst verstrekt.

De verdachte heeft een deel van het fraudebedrag in zijn noodlijdende bedrijven gestoken en betaald aan crediteuren. Hij wilde koste wat kost een faillissement voorkomen, maar heeft daarin volstrekt verkeerde keuzes gemaakt. Ook heeft verdachte aanzienlijke bedragen gebruikt voor privé-uitgaven, zoals een auto van ongeveer € 100.000,-, de verbouwing van zijn huis voor ongeveer € 100.000,- en de aflossing van zijn hypotheek voor een bedrag van € 380.000,-.

Door het doen van onjuiste aangiften, is te weinig belasting geheven waardoor de Belastingdienst voor substantiële geldbedragen benadeeld is. Een goede werking van het systeem voor de heffing van omzetbelasting staat of valt met de juistheid en volledigheid van de ingediende aangiften. In het geval hier niet van uit kan worden gegaan, wordt het systeem van de heffing van omzetbelasting volledig ondergraven. Dit doet afbreuk aan de belastingmoraal en brengt de overheid en daarmee de gehele samenleving nadeel toe. De strafbaarstelling van belastingfraude beschermt overigens niet alleen de gemeenschapsbelangen, maar ook de belangen van eerlijke belastingbetalers. Belastingfraude kan leiden tot verdere verzwaring van de belastingdruk voor alle belastingplichtigen. Daarnaast heeft de verdachte door zijn handelen het vertrouwen dat het buitenlandse bedrijf in hem als algemeen fiscaal vertegenwoordiger mocht hebben, geschonden en haar financiële schade toegebracht.

Voorts heeft de verdachte een financieringsinstelling opgelicht. Door een vervalst pensioenoverzicht en vervalste bankrekening bij de kredietaanvraag in te dienen, heeft hij een krediet van € 50.000,- verstrekt gekregen, waar hij op basis van zijn toenmalige financiële sitiatie hoogstwaarschijnlijk niet voor in aanmerking zou zijn gekomen. Een bedrag van ruim € 40.000,- van deze lening is niet afgelost.

Financieringsinstellingen stellen in de regel strenge eisen aan een financiering om de kans dat de financiering wordt terugbetaald zo groot mogelijk te laten zijn. Door onjuiste gegevens aan te leveren, heeft de verdachte het voor de financieringsinstelling onmogelijk gemaakt om het daadwerkelijke risico te doorzien. Dit heeft er uiteindelijk ook in geresulteerd dat de financieringsinstelling is achtergebleven met een aanzienlijke schadepost. Verdachte biedt op dit moment immers geen verhaal.

De rechtbank neemt het de verdachte kwalijk dat hij steeds alleen maar gemakkelijk eigen financieel gewin voor ogen heeft gehad en daarbij zeer berekenend te werk is gegaan om zijn handelen te verdoezelen. Niet alleen door het vervalsen van allerlei documenten, maar ook door het rekken van de controle door de Belastingdienst, zodat ontdekking van de door hem gepleegde feiten werd uitgesteld. Ook hierbij heeft de verdachte dus alleen aan zichzelf gedacht.

Gezien de aard en ernst van de door de verdachte gepleegde strafbare feiten, alsook de hoogte van het totale fraudebedrag en de geruime periode waarin hij de fraude heeft gepleegd, is enkel het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf op zijn plaats. Omdat feiten als de onderhavige relatief eenvoudig zijn te plegen van achter de eigen computer, dient van de straf een afschrikwekkende werking uit te gaan. Het opleggen van een taakstraf en een voorwaardelijke gevangenisstraf, zoals voorgesteld door de raadsvrouw, doet geen recht aan de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan.

Bij het bepalen van de hoogte van de gevangenisstraf heeft de rechtbank acht geslagen op het totale geldbedrag waarvoor de Belastingdienst en [naam bedrijf 4] zijn benadeeld, straffen die in soortgelijke zaken plegen te worden opgelegd, het uittreksel uit de justitiële documentatie van 15 januari 2020, waaruit blijkt dat de verdachte in de afgelopen vijf jaren niet is veroordeeld voor soortgelijke strafbare feiten, en het rapport van 20 november 2019 dat de Reclassering Nederland over hem heeft opgemaakt.

In het voordeel van de verdachte houdt de rechtbank rekening met het feit dat de verdachte inmiddels 69 jaar oud is, en met het feit dat de meeste bewezen verklaarde feiten geruime tijd geleden zijn gepleegd.

De verdediging heeft aangevoerd dat bij de strafoplegging ook in het voordeel van de verdachte moet worden meegewogen dat sprake is van overschrijding van de redelijke termijn. De redelijke termijn vangt aan op het moment dat een handeling wordt verricht waaraan de betrokkene in redelijkheid de verwachting kan ontlenen dat tegen hem ter zake van een bepaald strafbaar feit door het openbaar ministerie een strafvervolging zal worden ingesteld. In de onderhavige zaak moet de inverzekeringstelling van de verdachte op 14 mei 2018 worden gezien als de eerste daad van vervolging, zoals hiervoor bedoeld. Op deze datum is de redelijke termijn dus aangevangen. Nu binnen twee jaar na de aanvang van deze termijn vonnis wordt gewezen, is de redelijke termijn niet geschonden.

Het verweer wordt verworpen.

Alles afwegend acht de rechtbank het opleggen van een gevangenissstraf voor de duur van
drie jaren, zoals de officier van justitie heeft geëist, passend en geboden.

De rechtbank ziet geen aanleiding om de gevangenneming te bevelen, zoals de officier van justitie heeft gevorderd.