Naheffingsaanslag balansschuld omzetbelasting niet salderen met verjaarde vordering

Team Belastingrecht

meervoudige kamer

nummer BK-19/00386

in het geding tussen:

en

op het hoger beroep van belanghebbende tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag (de Rechtbank) van 2 mei 2019, nummer SGR 18/7915.

1.1.Aan belanghebbende is over het tijdvak 1 januari 2012 tot en met 31 december 2012 op 28 september 2017 een naheffingsaanslag omzetbelasting opgelegd van € 22.982 (de aanslag). Bij gelijktijdig gegeven beschikkingen heeft de Inspecteur aan belanghebbende een bedrag van € 4.109 aan belastingrente in rekening gebracht (de belastingrentebeschikking) en een verzuimboete opgelegd van € 2.298 (de boetebeschikking).

1.2.Belanghebbende heeft tegen de aanslag en beschikkingen bezwaar gemaakt. De Inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar de aanslag en beschikkingen gehandhaafd.

1.3.Belanghebbende heeft tegen de uitspraak op bezwaar beroep ingesteld bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep is een griffierecht geheven van € 170. De Rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

1.4.Belanghebbende is van de uitspraak van de Rechtbank in hoger beroep gekomen. In verband daarmee is een bedrag van € 259 aan griffierecht geheven. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.5.De mondelinge behandeling van de zaak in hoger beroep heeft plaatsgehad ter zitting van 3 december 2019. Partijen zijn verschenen. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

2.1.De Rechtbank heeft de volgende feiten vastgesteld:

2.2.Het Hof neemt de feitenvaststelling van de Rechtbank over en vult deze als volgt aan.

2.3.Belanghebbende heeft in het jaar 2012 maandelijks nihilaangiften omzetbelasting ingediend. Over het jaar 2012 is geen suppletieaangifte ingediend. De jaarrekening 2012 is opgesteld door de accountant van belanghebbende. De accountant heeft voor belanghebbende tevens de aangifte inkomstenbelasting 2012 verzorgd. De aangiften voor de omzetbelasting heeft belanghebbende of haar echtgenoot zelf gedaan.

De Rechtbank heeft, voor zover thans van belang, overwogen:

“(…)

(…)”

4.1.In geschil is of bij het opleggen van de aanslag over het jaar 2012 terecht geen rekening is gehouden met een omzetbelastingvordering over voorgaande jaren. Niet in geschil is dat voor het jaar 2012 terecht een bedrag van € 22.982 aan omzetbelasting is nageheven. Voorts is in geschil of de verzuimboete terecht en naar een juist bedrag is opgelegd.

4.2.Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, tot vernietiging van de uitspraak op bezwaar, tot vermindering van de aanslag tot een verschuldigd bedrag aan omzetbelasting van € 15.671, tot dienovereenkomstige vermindering van de belastingrentebeschikking en tot vernietiging van de boetebeschikking,

4.3.

5.1.Belanghebbende stelt dat het bedrag van de aanslag onjuist is vastgesteld. Volgens belanghebbende is ten onrechte geen rekening gehouden met een omzetbelastingvordering van € 7.311 over de jaren tot en met 2010 en dient dit bedrag in de aanslag met de over 2012 verschuldigde omzetbelasting te worden gesaldeerd. De Inspecteur weerspreekt dat een vordering (dan wel schuld) uit voorgaande jaren voor saldering in aanmerking komt. Voorts stelt de Inspecteur dat hij op basis van het Besluit ambtshalve verminderen of teruggeven in 2017, het jaar waarin de naheffingsaanslag is opgelegd, geen mogelijkheid had om ambtshalve teruggaven voor jaren vóór 2012, te verlenen nu de termijn waarbinnen belanghebbende aanspraak kan maken op het ambtshalve verlenen van een vermindering of teruggaaf vervalt door verloop van vijf jaar na het einde van het belastingjaar waarop de teruggaaf betrekking heeft.

5.3.Inzake de verzuimboete heeft belanghebbende primair gesteld dat sprake is van afwezigheid van alle schuld (avas) van belanghebbende. Subsidiair stelt belanghebbende dat de boete te hoog is omdat geen sprake is van het herhaaldelijk niet tijdig indienen van suppleties. Voorts stelt zij dat het boetebedrag de continuïteit van haar onderneming in gevaar brengt.

5.4.De Inspecteur stelt dat belanghebbende haar accountant in 2012 slechts heeft verzocht de jaarrekening op te stellen en de aangifte inkomstenbelasting in te dienen. In 2012 zijn maandelijks nihilaangiften omzetbelasting ingediend door (de echtgenoot van) belanghebbende. De Inspecteur stelt, onder verwijzing naar de omzet in 2012 van bijna € 260.000, dat belanghebbende redelijkerwijs niet kan hebben gedacht dat de nihilaangiften juist waren. Voorts stelt de Inspecteur dat ook uit de jaarrekening en aangifte inkomstenbelasting 2012 bleek dat over het jaar 2012 nog een te betalen bedrag aan omzetbelasting resteerde. Aangezien belanghebbende niet op deze eenvoudig op te merken signalen heeft gereageerd, kan aldus de Inspecteur niet worden gezegd dat belanghebbende geen enkel verwijt treft met betrekking tot het te laat betalen van de over 2012 verschuldigde omzetbelasting. Voorts stelt de Inspecteur dat de verzuimboete naar een juist bedrag is opgelegd.

5.5.De opgelegde verzuimboete heeft betrekking op het (gedeeltelijk) niet, dan wel niet binnen de in de belastingwet gestelde termijn, betalen van de verschuldigde omzetbelasting. Van afwezigheid van schuld is alleen sprake als belanghebbende geen enkel verwijt kan worden gemaakt, waarbij de bewijslast op belanghebbende rust. Aan de op haar rustende bewijslast heeft belanghebbende niet voldaan. Belanghebbende heeft gesteld dat de accountant naar aanleiding van de jaarrekening 2012 belanghebbende had moeten attenderen op het indienen van een suppletie. Wat hier ook van zij, belanghebbende gaat voorbij aan haar eigen verantwoordelijkheid op dit punt. Het verzorgen van de aangiften omzetbelasting had belanghebbende voor het jaar 2012, zoals ter zitting verklaard, uit kostenoverwegingen immers niet uitbesteed aan de accountant. In het onderhavige jaar heeft (de echtgenoot van) belanghebbende maandelijks een nihilaangifte ingediend ondanks het feit dat, zoals tevens ter zitting verklaard, beiden niet over fiscale kennis beschikken. Van belanghebbende mag als ondernemer die deelneemt aan het economisch verkeer echter worden verwacht dat zij kennis heeft of zich laat voorlichten over de regelgeving inzake de omzetbelasting. Het beroep op avas faalt.

5.6.De Inspecteur heeft de boete op grond van artikel 67c van de Awr vastgesteld op 10% van de verschuldigde omzetbelasting. Dit is in overeenstemming met paragraaf 24 van het Besluit Bestuurlijke Boetes Belastingdienst. Het Hof acht een dergelijke boete passend en geboden. De stelling van belanghebbende dat geen sprake is van recidive, noch de stelling van belanghebbende dat het bedrag van de boete de continuïteit van de onderneming in gevaar brengt, wat van beide – niet nader onderbouwde – stellingen ook zij, leidt niet tot een ander oordeel.

5.7.Het hoger beroep van belanghebbende is ongegrond.

Er zijn geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. Evenmin is er aanleiding de Inspecteur te gelasten belanghebbende het door haar betaalde griffierecht te vergoeden.

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Deze uitspraak is vastgesteld door B.G. van Zadelhoff, E.M. Vrouwenvelder en P.J.J. Vonk, in tegenwoordigheid van de griffier J. de Vormer. De beslissing is op 17 december 2019 in het openbaar uitgesproken.

Wegens verhindering van de voorzitter is de uitspraak ondertekend door E.M. Vrouwenvelder.

aangetekend aan

partijen verzonden:

Zowel de belanghebbende als het daartoe bevoegde bestuursorgaan kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.