Shampoohandelaar wordt geacht leveringen in Nederland te verrichten

Locatie: Breda

Zaaknummers BRE 17/4234, 17/8148, 17/8150 en 18/553 tot en met 18/555

uitspraak van 12 november 2020

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

belanghebbende,

en

de inspecteur van de Belastingdienst,

de inspecteur,

en

de ontvanger van de Belastingdienst,

de ontvanger,

en

de Minister van Rechtsbescherming,

de Minister.

1.1.De inspecteur heeft aan belanghebbende de in 2.3 genoemde naheffingsaanslagen omzetbelasting (hierna: OB) met daarbij vergrijpboeten opgelegd, alsmede bij gelijktijdige beschikkingen belastingrente in rekening gebracht.

1.2.Voorts heeft de ontvanger aan belanghebbende betekeningskosten in rekening gebracht bij de betekening van een dwangbevel in verband met de invordering van onder meer de verschuldigde bedragen op grond van de 1.1 vermelde beschikkingen.

1.3.De ontvanger heeft het bezwaar tegen de betekeningskosten afgewezen bij uitspraak op bezwaar van 3 mei 2017. Belanghebbende heeft daartegen op 12 juni 2017 digitaal beroep ingesteld (zaaknummer BRE 17/4234). Ter zake van dat beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 168. De griffier heeft op een later moment voor dit beroep extra de zaaknummers BRE 18/553 tot en met 18/555 geregistreerd.

1.4.Bij uitspraken op bezwaar van 16 november 2017 heeft de inspecteur de naheffingsaanslag OB 2012 gehandhaafd en de naheffingsaanslag OB 2013, de daarbij opgelegde boete en in rekening gebrachte rente verminderd. Belanghebbende heeft hiertegen bij brief van 21 december 2017, diezelfde dag ontvangen bij de rechtbank, beroep ingesteld. Ter zake van deze beroepen (zaaknummers BRE 17/8148 en 17/8150) heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van eenmaal € 168 wegens samenhangende zaken. Belanghebbende heeft op 31 januari 2018 en 21 februari 2018 nadere stukken ingediend.

1.5.Zowel de ontvanger als de inspecteur heeft verweerschriften ingediend.

1.6.Belanghebbende heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend.

1.7.Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 1 oktober 2020 te Breda. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, waarin ook de verschenen personen zijn vermeld. Een afschrift van het proces-verbaal wordt tegelijk met een afschrift van deze uitspraak naar partijen verzonden.

Op grond van de stukken van het geding en de geloofwaardige verklaring van de inspecteur ter zitting, stelt de rechtbank als tussen partijen niet in geschil, de volgende feiten vast:

2.1.In de jaren 2012 en 2013 heeft belanghebbende, woonachtig in Nederland, gehandeld in shampoos en aanverwante artikelen. Deze goederen (hierna: de goederen) kocht hij in Duitsland met contant geld bij drie leveranciers. Op de afhaalverklaringen is vermeld dat belanghebbende de goederen naar Nederland brengt. De Duitse leveranciers hebben intracommunautaire leveringen gelist en hebben 0% OB in rekening gebracht.

2.2.Belanghebbende heeft over die periode enkel nihilaangiften OB gedaan en geen intracommunautaire verwervingen of leveringen (hierna: ICV / ICL) aangegeven.

2.3.Naar aanleiding van een boekenonderzoek bij de onderneming van belanghebbende over de jaren 2012 en 2013 heeft de inspecteur met dagtekening 25 februari 2017 de onderstaande naheffingsaanslagen OB inclusief belastingrente en vergrijpboeten (25%) opgelegd. Dit omdat belanghebbende volgens de inspecteur niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij terecht het nultarief heeft toegepast op de in Duitsland gedane inkopen die volgens belanghebbende, via België, naar Libanon zijn geëxporteerd.

2.4.De inspecteur heeft de naheffingsaanslagen gebaseerd op uit Duitsland ontvangen informatie met betrekking tot de inkopen door belanghebbende. Voor de berekening van de omzet heeft de inspecteur rekening gehouden met een winstopslag van 10% en over de omzet heeft hij 21% OB berekend.

2.5.Op 8 maart 2017 heeft de ontvanger per deurwaardersexploot een dwangbevel betekend in verband met de invordering van onder meer de naheffingsaanslagen (en de daarbij opgelegde boeten en in rekening gebrachte rente). Hierbij heeft de ontvanger gebruik gemaakt van de mogelijkheid tot versnelde invordering op basis van de artikelen 10 en 15 van de Invorderingswet 1990 (hierna: IW 1990). Op grond van artikel 3 van de Kostenwet invordering rijksbelastingen heeft de ontvanger een bedrag van € 11.970 aan betekeningskosten in rekening gebracht. Op het dwangbevel is vermeld dat deze kosten komen te vervallen als het verschuldigde bedrag binnen twee dagen wordt betaald.

2.6.Bij uitspraken op bezwaar is de naheffingsaanslag OB 2013 verminderd tot € 115.122. Dienovereenkomstig heeft de inspecteur ook de vergrijpboete (€ 28.780) en de belastingrente (€ 14.435) verminderd.

3.1.Tussen partijen zijn de volgende punten in geschil:

1. Zijn de naheffingsaanslagen terecht en naar het juiste bedrag opgelegd?
2. Zijn de vergrijpboeten terecht en naar het juiste bedrag opgelegd?
3. Zijn de betekeningskosten terecht in rekening gebracht?

Voorts heeft belanghebbende een verzoek gedaan tot vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn alsook verzocht om een algemene schadevergoeding. Ook stelt belanghebbende recht te hebben op een integrale proceskostenvergoeding.

3.2.Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken en ter zitting.

3.3.

Met betrekking tot de naheffingsaanslagen

Inhoudelijk

4.1.Vast staat dat belanghebbende in de jaren 2012 en 2013 woonachtig was in Nederland. Ook staat vast dat belanghebbende de goederen die hij in die jaren heeft ingekocht, eveneens in die jaren heeft verkocht / geleverd aan een derde.

4.2.Belanghebbende is van mening dat de leveringen van de goederen niet in Nederland hebben plaatsgevonden. De inspecteur heeft zich op het standpunt gesteld dat de leveringen van de goederen in Nederland hebben plaatsgevonden en beroept zich in dat verband op artikel 37e van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB 1968).

4.3.

4.4.

4.5.De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende niet heeft aangetoond dat de leveringen van de goederen niet in Nederland hebben plaatsgevonden. De rechtbank heeft daarbij het volgende in onderlinge samenhang in aanmerking genomen. De stelling van belanghebbende dat de goederen van Duitsland rechtstreeks naar België zijn vervoerd, wijkt af van de afhaalverklaringen over vervoer naar Nederland. Verder heeft belanghebbende onvoldoende aangevoerd tegenover de door de inspecteur ingebrachte punten in verband met de authenticiteit (de ‘echtheid’) van de overgelegde stukken. Weliswaar zien de ingebrachte punten niet op alle stukken, maar daardoor rijst wel twijfel over de authenticiteit van alle stukken. De rechtbank kent daarom aan die stukken geen bewijskracht toe.

4.6.Aangezien belanghebbende niet in de tegenbewijslast is geslaagd, zijn de naheffingsaanslagen terecht opgelegd.

4.7.De inspecteur heeft in zijn verweerschriften opgemerkt dat de naheffingsaanslagen moeten worden verminderd omdat ten onrechte is gerekend met een winstopslag van 10%.

4.8.De inspecteur neemt aldus het standpunt in dat de leveringen hebben plaatsgevonden tegen een bedrag dat overeenkomt met de inkoopprijs. De rechtbank moet daar verder ook van uitgaan. Belanghebbende heeft immers niet (onderbouwd) aangevoerd dat de leveringen tegen een lagere prijs hebben plaatsgevonden.

4.9.Voorts is de rechtbank ambtshalve van oordeel dat er bij de berekening van de verschuldigde OB rekening mee moet worden gehouden dat – naar waarvan in een geval als dit moet worden uitgegaan – belanghebbende de nageheven OB niet alsnog aan zijn afnemers kan factureren1. Om die reden moet ervan worden uitgegaan dat de gehanteerde bedragen brutobedragen, dus inclusief 21% OB, zijn. De rechtbank ziet geen aanleiding om het voor 1 oktober 2012 geldende tarief van 19% te hanteren gelet op het feit dat de eerste inkopen dateren van 14 september 2012. Om die reden zal de rechtbank de naheffingsaanslagen als volgt verminderen.

4.10.

4.11.Op grond van artikel 67f, eerste lid, van de AWR kan de inspecteur een boete van ten hoogste 100% opleggen, indien het aan opzet of grove schuld van de belastingplichtige is te wijten dat belasting die op aangifte moet worden voldaan niet, gedeeltelijk niet, dan wel niet binnen de in de belastingwet geldende termijn is betaald. De grondslag voor de boete wordt gevormd door het bedrag van de belasting dat niet of niet-tijdig is betaald, voor zover dat bedrag als gevolg van opzet of de grove schuld van de belastingplichtige niet of niet tijdig is betaald. Op de inspecteur rust de last te stellen en, indien nodig, aannemelijk te maken dat sprake is van opzet of grove schuld.

4.12.

4.13.In aanmerking genomen dat de rechtbank aannemelijk acht dat de leveringen van de goederen in Nederland hebben plaatsgevonden en onaannemelijk acht de stelling van belanghebbende dat de leveringen aan ondernemingen in Libanon hebben plaatsgevonden, is minstens sprake van grove schuld. De inspecteur heeft dus terecht vergrijpboeten opgelegd. Belanghebbende stelt tevergeefs dat de door hem ingehuurde accountant fouten heeft gemaakt en dat die fouten hem niet mogen worden aangerekend. Deze stelling gaat immers – klaarblijkelijk – uit van de situatie dat de goederen wel aan ondernemingen in Libanon zijn geleverd, wat de rechtbank evenwel onaannemelijk heeft geacht.

4.14.De opgelegde vergrijpboeten bedragen 25% van de grondslag. Nu de grondslag wordt verminderd (zie 4.9) dienen ook de vergrijpboeten te worden verminderd. Er zijn geen bijzondere omstandigheden gesteld die aanleiding geven voor verdere vermindering van de vergrijpboeten. Ook overigens acht de rechtbank de hoogte van de vergrijpboeten passend en geboden.

4.15.Wel vormt de duur van de procedure voor de rechtbank aanleiding tot ambtshalve matiging van de boeten, omdat sprake is van overschrijding van de redelijke termijn voor de behandeling van de zaken in eerste feitelijke instantie. De rechtbank stelt vast dat 12 december 2016 geldt als aanvangsmoment van de redelijke termijn omdat op dat moment de boeten zijn aangekondigd. De rechtbank doet uitspraak op 12 november 2020. Sinds de aankondiging van de boeten zijn dan 47 maanden verstreken. De rechtbank stelt vast dat hiermee de redelijke termijn van twee jaar is overschreden met 23 maanden.2 De boeten worden daarom gematigd met 15% tot respectievelijk € 5.433 (2012) en € 20.089 (2013)3.

4.16.Belanghebbende heeft een verzoek gedaan om vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn.

4.17.

4.18.Voor zover belanghebbende heeft verzocht om vergoeding van andere schade dan hiervoor genoemd wijst de rechtbank dat verzoek af. Een dergelijk verzoek is niet voldoende onderbouwd.

4.19.Belanghebbende stelt dat de ontvanger ten onrechte gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheid tot versnelde invordering nu belanghebbende nimmer een aanmaning heeft ontvangen. Ook zijn de betekeningskosten ten onrechte in rekening gebracht, aldus belanghebbende.

4.20.In zijn arrest van 17 juli 2020 heeft de Hoge Raad4 overwogen dat de vraag of de ontvanger terecht is overgegaan tot versnelde invordering niet door de belastingrechter kan worden beantwoord, maar slechts door de burgerlijke rechter. De rechtbank zal over deze klacht van belanghebbende dan ook geen oordeel geven. In deze procedure moet verder worden uitgegaan van de rechtmatigheid van de beslissing tot versnelde invordering.

4.21.Voorts staat de omstandigheid dat een dwangbevel is uitgevaardigd zonder dat een aanmaning is verstuurd er niet aan in de weg dat kosten in rekening worden gebracht5. Ook in een geval waarin versnelde invordering heeft plaatsgehad op grond van artikel 15 van de IW 1990, zoals hier het geval is, is geen aanmaning nodig voordat een dwangbevel kan worden uitgevaardigd. Verder is aan de eis van het in rekening brengen van kosten als bedoeld in artikel 1 van de Kostenwet invordering rijksbelastingen voldaan indien een terstond en tot het volle bedrag invorderbare aanslag aan de schuldenaar is betekend, het aan de schuldenaar betekende dwangbevel de kosten vermeldt en aan de schuldenaar een redelijke betalingstermijn is aangezegd waarvan de inachtneming tot gevolg heeft dat de in rekening gebrachte kosten niet verschuldigd zijn, waarbij een betalingstermijn van twee dagen in beginsel een redelijke termijn is6. Vast staat dat in het onderhavige geval aan de genoemde eisen is voldaan (zie 2.5), in aanmerking genomen dat geen omstandigheden zijn gesteld waaruit volgt dat twee dagen niet als redelijke termijn kan gelden. Verder is niet gesteld of gebleken dat het openstaande bedrag binnen die twee dagen is betaald. De betekeningskosten zijn derhalve terecht in rekening gebracht.

4.22.Belanghebbende heeft een verzoek gedaan om vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn.

4.23.

4.24.Voor zover belanghebbende heeft verzocht om vergoeding van andere schade dan hiervoor genoemd wijst de rechtbank dat verzoek af. Een dergelijk verzoek is niet voldoende onderbouwd.

4.25.De beroepen met betrekking tot de naheffingsaanslagen worden gegrond verklaard en de naheffingsaanslagen worden verminderd. De opgelegde vergrijpboeten en de beschikkingen belastingrente worden dienovereenkomstig verminderd, waarbij de vergrijpboeten wegens undue delay verder worden gematigd. De rechtbank is onbevoegd om een oordeel te geven over de versnelde invordering en de betekeningskosten zijn terecht in rekening gebracht. Voorts heeft belanghebbende recht op een vergoeding voor immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn voor zowel de naheffingsaanslagen als voor de betekeningskosten. De rechtbank ziet geen aanleiding voor het toekennen van een vergoeding wegens overige schade.

Met betrekking tot de naheffingsaanslagen

5.1.

5.2.Nu aan belanghebbende een vergoeding is toegekend voor immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn vindt de rechtbank aanleiding de Minister te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 256 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 512 en een wegingsfactor 0,5 nu de veroordeling enkel ziet op de immateriële schadevergoeding).

De rechtbank:

In de zaken BRE 17/8148 en 8150 (de naheffingsaanslagen)

OB 2012 € 25.569

OB 2013 € 94.536;

2012 € 5.433

2013 € 20.089;

In de zaken BRE 17/4234, 18/553 tot en met 18/555 (de betekeningskosten)

Deze uitspraak is op 12 november 2020 gedaan door mr. M.R.T. Pauwels, voorzitter, mr. S.A.J. Bastiaansen en mr. M.W.C. Soltysik, rechters, in aanwezigheid van mr. W.C.C. Koreman-de Bok, griffier. Als gevolg van maatregelen rondom het Coronavirus is deze uitspraak niet uitgesproken op een openbare uitsprakenzitting. Zodra het openbaar uitspreken weer mogelijk is, wordt deze uitspraak alsnog in het openbaar uitgesproken.

De griffier, De voorzitter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist (artikel 27h, derde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.

Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;

d. de gronden van het hoger beroep.

Voor burgers is het mogelijk hoger beroep digitaal in te stellen. Hiervoor kan gebruik worden gemaakt van de formulieren op Rechtspraak.nl / Digitaal loket bestuursrecht.