Verzoek teruggaaf van omzetbelasting omdat vergoeding niet is en niet zal worden ontvangen

HOGE RAAD DER NEDERLANDEN

BELASTINGKAMER

Nummer 19/00976

Datum 10 januari 2020

ARREST

in de zaak van

tegen

de STAATSSECRETARIS VAN FINANCIËN

op het beroep in cassatie tegen de uitspraak van het Gerechtshof ‘s-Hertogenbosch van 11 januari 2019, nr. 17/00807, op het hoger beroep van belanghebbende tegen een uitspraak van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant (nr. BRE 16/8440) betreffende een ten aanzien van belanghebbende gegeven beschikking op een verzoek om teruggaaf van omzetbelasting. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft zich bij verweerschrift gerefereerd aan het oordeel van de Hoge Raad.

2.1In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

2.3Het middel richt zich tegen de hiervoor in 2.2.2 weergegeven oordelen van het Hof. Het betoogt onder meer dat het Hof artikel 8:69 Awb heeft geschonden.

2.4In deze procedure heeft zowel belanghebbende als de Inspecteur in beroep bij de Rechtbank en in hoger beroep bij het Hof uitdrukkelijk verklaard dat niet in geschil is dat het teruggaafverzoek 2015 tijdig is gedaan. De vraag of het teruggaafverzoek 2015 tijdig is ingediend, valt daarom buiten de grenzen van het geschil dat partijen bij het Hof verdeeld hield. Die vraag betreft niet een kwestie die de rechter ambtshalve moet beoordelen. Het middel slaagt in zoverre.

2.5Gelet op hetgeen hiervoor in 2.4 is overwogen, kan de uitspraak van het Hof niet in stand blijven. Het middel voor het overige behoeft geen behandeling. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

De Hoge Raad:

– verklaart het beroep in cassatie gegrond,

– vernietigt de uitspraak van het Hof, de uitspraak van de Rechtbank en de uitspraak van de Inspecteur,

– verleent aan belanghebbende een teruggaaf van € 202.959,

– draagt de Staatssecretaris van Financiën op aan belanghebbende te vergoeden het griffierecht dat belanghebbende voor de behandeling van het beroep in cassatie heeft betaald van € 519,

– draagt de Inspecteur op aan belanghebbende te vergoeden het bij het Hof betaalde griffierecht ter zake van de behandeling van de zaak voor het Hof van € 501 en het bij de Rechtbank betaalde griffierecht ter zake van de behandeling van de zaak voor de Rechtbank van € 334,

– veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van belanghebbende voor het geding in cassatie, vastgesteld op € 1.050 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand, en

– veroordeelt de Inspecteur in de kosten van belanghebbende voor het geding voor het Hof, vastgesteld op € 1.050 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand en in de kosten van belanghebbende voor het geding voor de Rechtbank, vastgesteld op € 1.050 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand en in de kosten in verband met de behandeling van het bezwaar aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 261 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Dit arrest is gewezen door de vice-president R.J. Koopman als voorzitter, en de raadsheren E.N. Punt en M.E. van Hilten, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 10 januari 2020.

Uitspraak op het hoger beroep van

gevestigd te [vestigingsplaats] ,

hierna: belanghebbende,

tegen de uitspraak van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant te Breda (hierna: de Rechtbank) van 6 oktober 2017, nummer BRE 16/8440 in het geding tussen

belanghebbende,

en

de inspecteur van de Belastingdienst,

hierna: de Inspecteur,

betreffende na te noemen verzoek om teruggaaf.

1.1.Belanghebbende heeft op 14 december 2015 een verzoek om teruggaaf omzetbelasting op grond van artikel 29, lid 1, aanhef en onderdeel a, Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB) voor een bedrag van € 202.959 (hierna: het verzoek (om teruggaaf)) gedaan, welk bedrag betrekking heeft op de periode 1 april 2010 tot en met 30 september 2013. De Inspecteur heeft dit verzoek bij voor bezwaar vatbare beschikking van 10 mei 2016 afgewezen.

1.2.Na tegen de beschikking gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur bij uitspraak op bezwaar van 14 oktober 2016 de beschikking gehandhaafd.

1.3.Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 334. De Rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

1.4.Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 501. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.5.Op grond van artikel 8:58 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) heeft belanghebbende vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

1.6.

1.7.Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij.

1.8.Aan het einde van de zitting heeft het Hof het onderzoek gesloten.

1.9.Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.

Op grond van de stukken van het geding en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het Hof komen vast te staan:

2.1.Belanghebbende was eigenaar van [de onroerende zaak] (hierna: de onroerende zaak). Belanghebbende heeft de onroerende zaak bij overeenkomst van 3 januari 2007 aan de [B.V.] (hierna: [B.V.] ) met ingang van 26 november 2005 verhuurd voor een bedrag van € 104.125 per kwartaal. De inboedel wordt bij overeenkomst van 24 juni 2010 aan [B.V.] verhuurd met ingang van 1 juli 2010 voor € 10.500 per kwartaal.

2.2.[B.V.] heeft vanaf het tweede kwartaal van 2010 geen huur meer betaald aan belanghebbende.

2.3.Op 26 april 2012 hebben partijen een vaststellingsovereenkomst (hierna: Vaststellingsovereenkomst) gesloten waarin afspraken worden gemaakt over de afwikkeling van de tussen partijen op dat moment openstaande huurvordering van € 1.002.665 (inclusief € 160.086 omzetbelasting). In deze overeenkomst, is onder andere, het volgende opgenomen (waarbij belanghebbende is aangeduid als [X] ):

1.1.Partijen stellen vast, dat [B.V.] uit hoofde van achterstallige huren per heden een bedrag van EUR 1.002.665,– schuldig is aan [X] .

1.2.Partijen stellen vast en komen overeen, dat deze openstaande posten worden voldaan middels omzetten in een rekening courant. [X] erkent hierbij dat [B.V.] de openstaande nota’s heeft voldaan middels opboeking in rekening courant en [B.V.] erkent hierbij een bedrag groot EUR 1.002.665,– schuldig te zijn aan [X] .

1.3.[B.V.] zal zich inspannen om de rekening courant versneld doch uiterlijk voor het einde van de huurovereenkomst af te lossen en zal minimaal EUR 10.000,– per maand voldoen.

1.4.[B.V.] is over hetgeen zij verschuldigd is en/of wordt aan [X] een rente van 5% op jaarbasis verschuldigd vanaf het moment dat de betreffende bedragen in hoofdsom verschuldigd worden. Deze rente is op dagbasis steeds direct opeisbaar en wordt bij niet-betaling aan de bedragen in hoofdsom toegevoegd (derhalve rente-over-rente).

1.5.[B.V.] verbindt zich hierbij jegens [X] om op eerste verzoek van [X] voldoende zekerheid te verschaffen tot zekerheid van nakoming van haar verplichtingen uit hoofde van deze Overeenkomst.

2.1.Partijen stellen vast dat de huurverplichtingen voortvloeiend uit de huurovereenkomst d.d. 3 januari 2007 zwaar op de bedrijfsexploitatie van [B.V.] drukken. [B.V.] heeft [X] verzocht om de huurprijs te verlagen. [X] heeft aangegeven enkel bereid te zijn gedeeltelijke betaling van de huur in rekening courant te accepteren.

2.2.Partijen stellen vast en komen overeen, dat 50% van iedere te verschijnen huurtermijn wordt voldaan middels opboeking in rekening courant onder de voorwaarde dat de overige 50% van iedere te verschijnen huurtermijn wordt voldaan in cash middels bijboeking op de bankrekening van [X] .

2.3.Partijen stellen vast en komen overeen, dat voormelde rekening courant volledig afgelost dient te zijn voor het einde van de huurovereenkomst, bij gebreke waarvan de huurovereenkomst met 5 jaar wordt verlengd en de hierboven onder 2.2 opgenomen betalingsregeling vervalt.

2.4.[B.V.] is over hetgeen zij uit hoofde van de hiervoor onder 2.2. vermelde betaling in rekening courant verschuldigd is en/of wordt aan [X] geen rente verschuldigd tenzij de cash betaling van enige te verschijnen huurtermijn niet tijdig plaatsvindt. In dat geval vervalt voormelde afspraak en is over de te vormen rekening courant een rente van 5% op jaarbasis verschuldigd vanaf het moment dat de betreffende bedragen in hoofdsom verschuldigd zijn geworden en worden. Deze rente is op dagbasis steeds direct opeisbaar en wordt bij niet-betaling aan de bedragen in hoofdsom toegevoegd (derhalve: rente-over-rente).

2.5.[B.V.] verbindt zich hierbij jegens [X] om op eerste verzoek van [X] voldoende zekerheid te verschaffen tot zekerheid van nakoming van haar verplichtingen uit hoofde van deze Overeenkomst.’.

2.4.Op 10 september 2013 hebben belanghebbende en [B.V.] een vaststellingsovereenkomst gesloten tot beëindiging van de huurovereenkomst per 1 september 2013. Het totaal aan niet betaalde bedragen aan huur bedraagt op dat moment € 1.612.911. Hiervan is € 1.259.886 in rekening-courant geboekt en staat € 353.025 als huurschuld geboekt. De omzetbelasting over beide bedragen bedraagt € 202.959 respectievelijk € 61.269.

2.5.Aan belanghebbende is surseance van betaling verleend op 1 april 2014. Belanghebbende is op [datum] 2014 failliet verklaard. Haar curator is [de curator] .

2.6.Belanghebbende heeft op 5 mei 2014 een verzoek om teruggaaf omzetbelasting op grond van artikel 29, lid 1, aanhef en onderdeel a, Wet OB voor een bedrag van € 256.043 gedaan, welk bedrag betrekking heeft op de periode 1 januari 2010 tot en met 30 september 2013. Hierin is begrepen het bedrag van € 202.959, waarop het onderhavige verzoek betrekking heeft. De Inspecteur heeft het verzoek van 5 mei 2014 bij voor bezwaar vatbare beschikking van 18 juli 2014 afgewezen. De Inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar van 10 oktober 2014 die beschikking gehandhaafd. In de hierop betrekking hebbende procedure heeft het Hof bij zijn uitspraak van 13 juli 2017, nr. 16/00007, ECLI:NL:GHSHE:2017:3228 beslist. Hiertegen is beroep in cassatie aanhangig onder nummer: 17/04083.

3.1.Tussen partijen is in geschil of belanghebbende op basis van het verzoek van 14 december 2015 recht heeft op teruggaaf van omzetbelasting die zij gefactureerd heeft aan [B.V.] als bedoeld in artikel 29, eerste lid, aanhef en onderdeel a, Wet OB.

3.2.Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Voor hetgeen hieraan ter zitting is toegevoegd, wordt verwezen naar het van deze zitting opgemaakte proces-verbaal.

3.3.Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, vernietiging van de uitspraak op bezwaar, en tot een teruggaaf van € 202.959. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

Ten aanzien van het geschil

4.1.Ingevolge artikel 29, eerste lid, aanhef en onderdeel a, Wet OB (tekst 2015) wordt op verzoek teruggaaf verleend van de omzetbelasting ter zake van leveringen en diensten, voor zover de vergoeding niet is en niet zal worden ontvangen.

4.2.Bedoeld recht op teruggaaf ontstaat op het tijdstip waarop redelijkerwijs kan worden aangenomen dat de voldoening door de schuldenaar achterwege zal blijven. Een redelijke wetstoepassing brengt met zich mee dat een ondernemer/crediteur enige beoordelingsvrijheid heeft met betrekking tot de vraag of redelijkerwijs kan worden aangenomen dat de voldoening door de schuldenaar achterwege zal blijven, maar de teruggaaf van omzetbelasting dient uiterlijk te worden gevraagd bij de aangifte over het eerste tijdvak waarin betaling van de vergoeding in rechte niet meer kan worden gevorderd (zie: HR 16 oktober 2009, nr. 08/00062, ECLI:NL:HR:2009:BK0274).

4.3.Met betrekking tot het onderhavige in geschil zijnde bedrag van € 202.959 heeft het Hof in zijn uitspraak van 13 juli 2017, nr. 16/00007, ECLI:NL:GHSHE:2017:3228, kort samengevat, het volgende overwogen:

– dat in ieder geval ten tijde van het sluiten van de in 2.3 genoemde vaststellingsovereenkomst (in 2012) al vast stond dat het concern, waaronder [B.V.] , al materieel failliet was, en dat de transformering van de huurvordering in een rekening-courant vordering een papieren exercitie was om jegens de buitenwereld de schijn op te houden dat het allemaal goed ging (r.o. 4.9);

– dat in 2012 duidelijk was dat de reeds vervallen en ook de toekomstige huurtermijnen van belanghebbende op [B.V.] niet betaald zouden worden (r.o. 4.9);

– dat reeds ruim voor 2014 is komen vast te staan dat de vorderingen van belanghebbende op [B.V.] (niet waren betaald en ook) niet betaald zouden worden, zodat met het eerst in 2014 indienen van het verzoek belanghebbende haar beoordelingsvrijheid heeft overschreden (r.o. 4.10).

4.4.Dat partijen uitdrukkelijk verklaren, dat niet in geschil is dat het onderhavige verzoek van 14 december 2015 niet te laat is gedaan kan niet tot een ander oordeel leiden. De rechtsstrijd tussen partijen betreft de vraag of belanghebbende op grond van dit verzoek recht heeft op teruggaaf van omzetbelasting, omdat in het derde kwartaal 2015 zou zijn komen vast te staan dat de vergoeding niet is en niet zal worden ontvangen. Het Hof kan zich niet tot beantwoording van de door partijen voorgestelde vragen beperken, als uit de vaststaande feiten volgt dat deze (rechts)vragen voor de beslissing van het geschil niet relevant of doorslaggevend zijn. Partijen zijn hierdoor ook niet overvallen, omdat uit de stukken blijkt dat zij het onder 4.3 vermelde oordeel als mogelijke uitkomst hebben voorzien.

4.6.

4.7.Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat aan belanghebbende het door haar betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk wordt vergoed.

4.8.Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb.

Het Hof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Aldus gedaan op: 11 januari 2019 door P. Fortuin, voorzitter, T.A. Gladpootjes en M. Harthoorn, in tegenwoordigheid van J.W.J. van der Heijden, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH ’s‑Gravenhage. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.

Locatie: Breda

Zaaknummer BRE 16/8440

uitspraak van 6 oktober 2017

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

belanghebbende,

en

de inspecteur van de Belastingdienst,

de inspecteur.

1.1.De curator heeft, namens belanghebbende, verzocht om teruggaaf van omzetbelasting op grond van artikel 29, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB) (het verzoek). De inspecteur heeft het verzoek bij beschikking van 10 mei 2016 afgewezen.

1.2.De inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar van 14 oktober 2016 de beschikking gehandhaafd.

1.3.

1.4.Belanghebbende heeft haar beroep binnen de door de rechtbank gestelde termijn gemotiveerd.

1.5.De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.6.Belanghebbende heeft, na bij brief van 30 juni 2017 te zijn uitgenodigd voor de zitting, bij brief van 21 juli 2017, ingekomen bij de rechtbank op 25 juli 2017, verzocht om aanhouding van het beroep. De rechtbank heeft dit verzoek afgewezen en partijen bij brieven van 26 juli 2017 in kennis gesteld van deze beslissing en de motivering ervan.

1.7.

2.1.Belanghebbende was eigenaar van [de onroerende zaak] (hierna: de onroerende zaak). De onroerende zaak verhuurde zij aan [BV] (hierna: [BV] ). [BV] heeft vanaf het tweede kwartaal van 2010 geen huur meer betaald aan belanghebbende.

2.2.

1.2.

2.2.Partijen stellen vast en komen overeen dat 50% van iedere te verschijnen huurtermijn wordt voldaan middels opboeking in rekening courant onder de voorwaarde dat de overige 50% van iedere te verschijnen huurtermijn wordt voldaan in cash middels bijboeking op de bankrekening van [X] ’.

2.3.Op 10 september 2013 hebben belanghebbende en [BV] een vaststellingsovereenkomst gesloten tot beëindiging van de huurovereenkomst per 1 september 2013. De omzetbelasting die is begrepen in de in rekening courant geboekte huur over de periode vanaf 26 april 2012 (de datum van ondertekening van de in 2.2 vermelde vaststellingsoverkomst) tot 1 september 2013 (huurbeëindiging) bedraagt € 42.873.

2.4.Belanghebbende en [BV] zijn failliet verklaard op respectievelijk 24 april 2014 en 3 november 2014. De curator van beide vennootschappen is [de curator] .

2.5.Op 17 september 2015 heeft voormelde curator in zijn hoedanigheid van curator van belanghebbende buitengerechtelijk met een beroep op de faillissementspauliana (artt. 42, 43 en 45 Faillissementswet) de vernietiging van de in 2.2 vermelde vaststellingsovereenkomst ingeroepen en tevens verklaard dat hij in zijn hoedanigheid van curator van [BV] berust in de vernietiging.

2.6.Bij brief van 14 december 2015, ontvangen door de inspecteur op 16 december 2015, heeft belanghebbende verzocht om teruggaaf in de zin van artikel 29, lid 1, Wet OB over het derde kwartaal 2015. De verzochte teruggaaf bedraagt € 202.959, zijnde het totaal van de in 2.2 en 2.3 vermelde omzetbelastingbedragen.

3.1.

3.2.Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken en ter zitting.

3.3.Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en tot een teruggaaf van € 202.959 vermeerderd met belastingrente. De inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

Is sprake van schuldvernieuwing of van een betalingsregeling?

4.1.Ingevolge artikel 29, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet OB wordt op verzoek teruggaaf verleend van de omzetbelasting ter zake van leveringen en diensten, voor zover de vergoeding niet is en niet zal worden ontvangen. Indien een ‘koopschuld’ voorwerp is van (objectieve) schuldvernieuwing brengt dit met zich dat de (koop)schuldeiser wél een vergoeding heeft ‘ontvangen’ als bedoeld in artikel 29, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet OB.

4.2.Belanghebbende heeft zich primair op het standpunt gesteld dat geen sprake is van schuldvernieuwing en dat zij daarom voldoet aan de voorwaarden voor een teruggaaf van omzetbelasting. De rechtbank heeft in de procedure over belanghebbendes teruggaafverzoek over een eerder tijdvak van dezelfde omzetbelasting (BRE 14/6490) reeds geoordeeld, dat belanghebbende door de vaststellingsovereenkomst (zie 2.2) de vergoeding in de zin van artikel 29, eerste lid, aanhef en letter a, van de Wet OB in zoverre heeft ontvangen. De rechtbank ziet in de onderhavige zaak geen reden voor een andersluidend oordeel. Er is derhalve sprake van schuldvernieuwing. Belanghebbendes primaire beroepsgrond faalt daarom.

4.3.Belanghebbende stelt dat sprake is van een geslaagd paulianaberoep en dat zij als gevolg hiervan recht heeft op een teruggaaf van omzetbelasting. De inspecteur heeft daartegenover aangevoerd dat de vernietiging op grond van paulianeus handelen slechts relatief effect heeft en aldus geen werking heeft tegenover de inspecteur.

4.4.

4.5.Uit het onder 4.4 overwogene leidt de rechtbank af dat vernietiging op grond van paulianeus handelen slechts relatief effect heeft. De rechtsgevolgen van de vernietigde rechtshandeling werken alleen ten opzichte van de boedel en dan slechts voor zover de boedel door de rechtsgevolgen van de vernietigde rechtshandeling wordt benadeeld. Anders dan belanghebbende kennelijk meent, heeft de vernietiging van de rechtshandeling geen uitwerking ten aanzien van eenieder, doch slechts in de verhouding tussen de curator en de wederpartij van belanghebbende bij de vaststellingsovereenkomst, in casu [BV] . Ten aanzien van alle anderen blijft de rechtshandeling in stand (vgl. de uitspraak van Gerechtshof ’s-Hertogenbosch van 14 november 2008, ECLI:NL:GHSHE:2008:BH3061, over de pauliana buiten faillissement). Dit leidt de rechtbank tot de conclusie dat de schuldvernieuwing (zie 4.2) in de verhouding van belanghebbende tot de inspecteur – ook indien het beroep op de actio pauliana rechtsgeldig zou zijn – in stand is gebleven. Gelet daarop heeft de inspecteur het teruggaafverzoek terecht afgewezen.

4.6.Alle overige stellingen van belanghebbende leiden niet tot een ander oordeel.

4.7.Gelet op het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat belanghebbende geen recht heeft op de gevraagde teruggaaf van € 202.959. Het beroep is derhalve ongegrond.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 6 oktober 2017 door mr. W.A.P. van Roij, voorzitter,

mr. drs. M.H. van Schaik en mr. M.W.C. Soltysik, rechters, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. J.H.M. van Ooijen, griffier.

De voorzitter is verhinderd de uitspraak te ondertekenen. Namens haar tekent

mr. drs. M.H. van Schaik.

De griffier, Namens de voorzitter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.

Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;

d. de gronden van het hoger beroep.

Voor burgers is het mogelijk hoger beroep digitaal in te stellen. Hiervoor kan gebruik worden gemaakt van de formulieren op Rechtspraak.nl / Digitaal loket bestuursrecht.